وب سایت موسسه فرهنگی هنری فرهنگ عاشورا – دزفول عاشورا و امام حسین
نوشته های مرتبط
تأثیر نهضت امام حسین(ع) بر زنان غیر حاضر در کربلا و ادامه رسالت…
فاطمه دختر حزام‌بن‌خالد‌بن‌ربیعه‌بن‌عامر، معروف به وحید‌بن کلاب‌بن عامر‌بن صَعصعه و مادرش لیلی دختر مالک‌بن‌جعفر‌بن کلاب و عمویش لُبید شاعر است.[۱]
حضرت علی(ع) بعد از وفات فاطمه(س) از برادرش عقیل که نسب‌شناس بود، درخواست نمود همسری از خانواده‌ای اصیل و شجاع برای او انتخاب کند. عقیل نیز طبق سفارش علی(ع)، فاطمه دختر حزام را برای او برگزید و گفت:«اِنه لیس فی العرب اَشجَعُ مِن آبائها و لا أفرس.» درمیان عرب شجاع‌تر و سوارکارتر از پدران او وجود ندارد.
فاطمه چهار پسر به نامهای عباس، عبدالله، جعفر، عثمان بدنیا آورد که همگی در کربلا به همراه برادرشان حسین(ع) به شهادت رسیدند. ام‌البنین در واقعه‌ی کربلا حضور نداشت و هنگامی که بشیر به مدینه بازگشت و ام‌البنین را ملاقات کرد، خواست تا خبر شهادت فرزندانش را به وی دهد. ام‌البنین گفت: درباره ابوعبدالله حسین(ع) برایم بگو. بشیر قتل فرزندانش را یکایک به او خبر داد. ام‌البنین گفت: رگ قلبم را پاره کردی. بچه‌هایم و آنچه در آسمان است فدای اباعبدالله(ع) از حسین بگو. مامقانی پس از نقل حال ام‌البنین هنگام ورود بشیر می‌گوید: علاقه و ارادتش به حسین(ع) به سبب امر امامت بود.(حسین(ع) امام و پیشوایش بود) و اینکه شرط سلامت حسین(ع) مرگ چهار فرزندش را بر خود آسان گرفت، نشان درجه عالی ایمان اوست، من او را از نیکان(حسین(ع) به حساب می‌آورم.[۲]
ام‌البنین برای عزاداری هر روز همراه عبیدالله(فرزندزاده عباس(ع)) به بقیع می‌رفت و نوحه می‌خواند و گریه می‌کرد و اشعار می‌سرود. او در مصیبت فرزندانش می‌گوید:
دیگر مرا ام‌البنین نخوانید و مادر شیران شکاری ندانید. مرا فرزندانی بود که به سبب آنها مرا ام‌البنین می‌گفته‌اند و اکنون صبح کردم که دیگر برای من فرزندی نیست.
چهار باز شکاری داشتم که آنها را نشانه تیر کردند و رگ و تین آنها را قطع نمودند. و در رثاء فرزندش عباس می‌گوید:
ای آنکه عباس را دیدی، در حالی که بر گروه ضعیفان حمله می‌کرد، و دنبال او از فرزندان حیدر(علی)(ع) جنگاورانی بودند، که هر یک دارای یال و کوپالی بودند، خبر دار شدم که بر سر پسرم آسیبی وارد نشده، در حالی که دستش بریده شده بود، وای بر من که ضربه عمود(میله) سرش را خم کرد، اگر شمشیرت در دستت بود، هرگز کسی به او(تو) نزدیک نمی‌شد.
زنان مدینه نیز به ندبه و نوحه سوزناک ام‌البنین جمع می‌شدند و گریستند. ام البنین در سال ۷۰ ق رحلت کرد.[۳]
[۱] الکامل فی التاریخ، ج۱، ص۷۲؛ معجم الرجال الحدیث،ج۲۳،ص ۱۷۴؛ ادب الطف،ج۱، ص۷۲٫
[۲] تنقیح المقال، ج۳، ۷۰
[۳] اعیانالشیعه، ج۷، ص۴۲۹، همان، ج۸، ص ۳۸۹، تنقیح‌المقال، ج۳،ص۷۰؛ محدثات شیعه، ص۵۳، اعلام‌النساء‌المومنات، ص۴۹۶،اعیان‌النساء ص۴۷، فرهنگ عاشورا،ص۶۰٫
