وب سایت موسسه فرهنگی هنری فرهنگ عاشورا – دزفول عاشورا و امام حسین
نوشته های مرتبط
هنوز روحانی در مورد مسجد چند جمله سخن نگفته است که اذان مغرب را می گویند و جمعیت به داخل مسجد می روند. به زوّار می گویم که پس از اذان مغرب دوباره همین جا جمع شوید تا توضیحاتی درباره آیه مباهله از روحانی کاروان بشنوند. توضیحات روحانی کاروان که کافی و خیلی خوب است اشاره دارد به این که پیامبر پس از این که دید علمای مسیحی نجران دعوت او را نمی پذیرند وعده گذاشت طبق رسمی که در آن زمان بود طرفین دعوا ،یکدیگر را نفرین(مباهله) کنند و در این نقاط با اهل و عیال مطمئن خویش در مباهله حاضر شوند که بر مبنای این آیه بود: « قل تعالوا ندع ابنائنا و ابنائکم و نسائنا و نسائکم و انفسنا و انفسکم ثم نبتهل فنجعل لعنت الله علی الکاذبین» ( بگو پامبر بیایید خدا را بخوانیم با فرزندانمان و فرزندانتان و زنانمان و زنانتان و خودمان و خودتان سپس یکدیگر را نفرین کنیم و لعنت خدا بر دروغگویان بخواهیم.) پس از توضیحات روحانی کاروان، طی سخنان کوتاهی، به زائرین گفتم در مدینه همه جا علی است و از جمله این مسجد که طبق آیه ای که حاج آقا خواندند به منزله علی نفس پیامبر است. یعنی خود پیامبر است و نکته مهم این که چون رسول خدا(ص) در این روز با امام حسن(ع) و امام حسین(ع) و فاطمه(س) و علی(ع) به مباهله آمدند. طبق نص این آیه حسنین(ع) فرزندان رسول خدا(ص) هستند و جالب آن که با این که فقط زهرا(س) با پیامبر است از او به لفظ جمع خطاب می شود شما با زنانتان و ما با زنانمان. که دریایی از معناست و من هنوز در فهم آن مانده ام. و از آن به دلیل همین درک محدود به کنایه و اشاره گذشتم. روحانی از این تذکر من به وجد می آید و خصوصی می گوید خوب به جان مطلب اشاره کردی و می افزاید همین احتجاج و استدلال را ائمه در حقانیت علی(ع) به یک نفر ناصبی گفته اند که در روایت آمده است. پس از شنیدن این آیه فسکت اللعین! آن ملعون ساکت شد و دم از بحث و استدلال فرو بست! و چه خوش گفت آن عالم فرزانه و روشن ضمیر عارف مرحوم آیت الله معزّی دزفولی درباره بعضی از علمای اهل سنت که سر در کتاب و روایات حقه دارند که دو دسته هستند یا کافر هستند یا شیعه! کافر از این جهت که به فضل و حقانیت علی(ع) بر دیگران رسیده اند اما این فضل را می پوشانند و شیعه اند از این جهت که محال است کسی عالم باشد و در آیات و روایات تتبّعی داشته باشد ولی به فضل و حقانیت علی(ع) و اولاد آن حضرت پی نبرد و به این برتری سر تسلیم فرود نیاورد هر چند آن را به خلق اظهار نکرده باشد.
منبع:کتاب تاعشق با عشق-سفرنامه‌ی دمشق،کربلا،مکه غلامعلی رجایی
