تأثیر نهضت امام حسین(ع) بر زنان غیر حاضر در کربلا و ادامه رسالت…
عُمرِه معروف به بیضاء دختر نعمانبنابی بشیر انصاری و بانوی حرم مختاربن ابی عبیده ثقفی که در راه محبت و ولای اهل بیت(ع) شربت شهادت نوشید.چون مصعببنزبیر، مختار و تابعان او را به قتل رسانید زنان و جواری مختار را حاضر کرده و گفت: هر که از مختار که برائت جوید او را رها کنید همه برائت جستند مگر دو نفر از زوجات او یکی دختر سمرهبن جندب و دیگری بیضاء دختر نعمانبن بشیر انصاری. گفتند:هرگز بیزاری نجوییم از مختار که او مردی موحد و به یگانگی خدا اقرار داشت. روزها روزه میگرفت و شبها به عبادت بسر میبرد و در طلب خون حسن(ع) بذل جهد کرد و قلب حضرت مصطفی(ص) و علی مرتضی(ع) را شفا داد. مصعب، سخنان ایشان را به عبداللهبن زبیر نوشت، عبداللهبن زبیر جواب فرستاد: اگر برائت جستند، دست از ایشان بردارید و اگر نه هر دو را به قتل رسانید. مصعب، برائت را دوباره به آنها عرضه داشت و حکم عبداللهبن زبیر را به ایشان خواند. دختر سمرهبن جندب گفت: من برائت میجویم. اگر ما را دعوت به کفر نمایند، کافر میشوم. چون پای شمشیر در میان است. میگویم و شهادت میدهم مختار کافر است. ولی بیضاء دختر نعمانبن بشیر انصاری گفت: لا، والله من هرگز برائت نجویم. همانا این شهادتی است که خدای تعالی روزی من کرده است. یک مردن بیش نیست و بعد از آن در بهشت جاوید خواهم بود و بر رسول خدا(ص) و علی مرتضی(ع) وارد خواهم شد و من آن زن نیستم که دست از علیبنابیطالب بردارم و به غیر او پیوندم. در این وقت گفت: پروردگار! تو شاهد باش که من متابعت پیغمبر تو و اهلبیت او و شیعه اهل بیت او را مینمایم. بالاخره او را شهید کردند.[۱]
به دستور مصعب، او را در خارج از کوفه به قتل رساندند. میگویند: شبانه او را بین کوفه و حیره به طور فجیع قطعه قطعه کردند. این واقعه به سال ۶۷ ق رخ داد.
[۱] الاعلام، ج۵، ص۷۲؛ ریاحین الشریعه، ج۴، ص ۹۴٫