نام کتاب: اخبار الطوال
مختصری در باب نویسندهی کتاب (نام کامل ، تاریخ تولد، محل زندگی، شرح حال، درجه علمی و…)
نویسندهی این کتاب شخصی است به نام «ابوحنیفه احمدبن داوود دینه وری یا دینوری» ابوحنیفه اهل«دینور» بوده و از شخصیتهای بزرگ قرن سوم هجری است. تاریخ ولادتش به درستی معلوم نیست اما آن چه در منابع گوناگون دیده شده، سال ولادتش را حدود دویست تا دویست و ده هجری دانستهاند. ابوحنیفه در عصر متوکل عباسی در عراق زندگی میکرد. چون اندیشههایی نزدیک به شیعه داشته، مجبور به پنهان کاری بوده است. پس اگر کسی به مطالعهی این اثر بدون توجه به زمان و فضایی که نویسنده در آن زندگی میکرده است، بپردازد ممکن است در تحلیل شخصیت نویسنده دچار مشکل شود. …
نگاهی کلی به بخش های کتاب:
این اثر ارزشمند که با تاریخ انبیا،(از آدم تا خاتم) آغاز میشود و تا روزگار معتصم، هشتمین خلیفهی عباسی را در بر میگیرد دارای هفت بخش به قرار زیر است:
۱- تاریخ انبیا ۲- بخش دوم کتاب دربارهی اعراب بائده(بادیه) است. ۳- بخش سوم اخبار پادشاهان فارس است ۴- فتوحات اسامی دورهی خلفا بخش بعدی این کتاب است. ۵- بخش پنجم کتاب به دوران خلافت امیرالمؤمنین علی(ع)اختصاص دارد. ۶- بخش ششم به دوره خلافت امویان اختصاص دارد که در ضمن این بخش حادثهی مهم کربلا را هم طرح میکند. ۷-آخر بخش کتاب، اخبار دولت عباسیان تا دوران معتصم عباسی را در بر میگیرد و با مرگ معتصم عباسی کتاب به پایان میرسد.
ویژگیهای کتاب:
اولین حسن کتاب این است که چون نویسنده ایرانی است اطلاعات بسیار دقیقی در خصوص پادشاهان ایران میدهد و حکومتهای ایران را خوب بررسی میکند. دومین امتیاز این اثر آن است که اطلاعات بسیار نفیسی در باب جنگ قادسیه مطرح میکند و به فتح ایران توسط سپاه اسلام به طور مفصل میپردازد؛ موضوعی که در کتابهای دیگر کمتر مییابید. سومین امتیاز این کتاب آن است که بر خلاف دیگر کتب، روایت را نقل میکند اما سلسلهروات را نمیآورد تا حجم کتاب زیاد نشود. …
نقد های وارد بر کتاب:___
نوع نگارش کتاب: (تاریخی، تطبیقی، تحلیلی، تاریخی -تحلیلی، روایی…)
تاریخی
برخی منابع مورد استفاده در نگارش کتاب:_
توصیه شده در چه زمینه ای مورد استفاده قرار گیرد:
این کتاب منبعی مفید و ارزشمند برای پژوهشگران این حوزه است.
ترجمه هایی که تا به حال از این کتاب صورت گرفته است:
یک خاورشناس روسی به نام «گیلداس» در سال(۱۸۸۷ م) به چاپ ارزشمند این کتاب همت گذاشت اما متأسفانه در میانهی راه مرگ او را در بر گرفت و کارش ناتمام ماند. پس از او شخصی به نام«روزِن» کار را ادامه داد و به سرانجام رساند. این کتاب توسط صادق نشئت ترجمه شدهاست. در سال ۱۳۴۶ بنیاد فرهنگ ایران این کتاب را به چاپ رساند و جناب«دکتر محمود مهدوی دامغانی» آن را به نثر شیرین و روان ترجمه کرد.