همانطور که گفتیم تحریفات ایجاد شده در این حادثه عظیم گاهی مغرضانه و توسط دشمنان و متأسفانه گاهی از سوی بعضی دوستان نادان بوجود آمده، که در اینجا به منشأ این دسته از تحریفات پرداختهایم.
۱- هدف وسیله را توجیه میکند!
این اصل ویرانگر ماکیاولی، در میان عوامل تحریف از همه خطرناکتر و تأسفآورتر است.
پیروان اخلاقی ماکیاولی میگویند، برای رسیدن به هدف، هر وسیلهای را میتوان استخدام کرد، اگرچه با تحریف حقایق و وارونه نشان دادن واقعیتها باشد؛ همین که هدف صحیح باشد، کافی است و مهم نتیجه کار است! از برخی داستانسرایان نقل شده که: هرگاه کاری را خوب بدانیم برای آن حدیثی میسازیم. اینان اگر از سوی کسی به دروغ بستن بر رسول خداـ صلی ا… علیه و آله وسلم ـ متهم میشدند و راهی برای رهایی از آن نمییافتند، روش دیگری در پیش گرفته، میگفتند: ما برای پیامبر (به نفع او) دروغ میگوییم نه بر او و این کار را برای آنکه دلهای عامهی مردم را نرم سازیم، انجام میدهیم[۱]
بدتر اینکه بعضی از حدیثسازان، جعل احادیثی که مردم را به کارهای نیک تشویق و ترغیب کند را شرعاً روا و جایز میدانستهاند. از آن جمله میتوان به مقدمه کتاب« مُحَرِقُ القُلُوب» که با همین عنوان« وسیله فدای هدف» نوشته شده اشاره کرد آنجا که آمده:« نقل اخبار ضعیف و غیر معتبر در حکایت و وقایع پیغمبر و اهلبیت او، جایز است و هرگاه خبر ضعیفی دلالت کند بر اینکه گریه بر امام حسینـ علیه السلامـ فلان قدر ثواب را دارد و کسی آن خبر را بشنود و به نیت رسیدن به آن ثواب بگرید، حق تعالی آن ثواب را به او کرامت میفرماید …»[۲]
بله بایدگفت: آنان که قصور میکنند با دروغپردازی و ساختن حدیث دروغ میتوانند به مجالس و محافل حسینی رونق ببخشند و در این بین کسب ثوابی هم بکنند، چقدر در اشتباهاند و زهی خیال باطل که، دروغگویی یکی از گناهان کبیره است و خوب است در این میان به قرآن و سخنان پیشوایان دین رجوع کند تا به عمق گناهی که گرفتارش شده پیببرد.
در قرآن کریم آمده است:«إنَّ ا… لا یَهدِی مَنْ هُوَ کاذِب کَفّار»[۳]
خداوند دروغگو را کافر دانسته و از هدایت خویش خارج ساختهاست.
در این باره شهید مطهری مثال جالبی از حاجی نوری نقل میکند و میفرماید:« مرحوم حاجی نوری این مرد بزرگوار، استاد مرحوم حاج شیخ عباس قمی که حتی بر حاج شیخ عباس ترجیح داشته است، به اعتراف خود حاج شیخ عباس و دیگران مرد فوقالعاده متبحّر و با تقوایی است.میفرمایند: اگر این حرف درست باشد که هدف وسیله را مباح میکند، من میگویم: یکی از هدفهای اسلامی، ادخال سرور در قلب مؤمن است؛ یعنی انسان کاری کند که مؤمنی خوشحال شود. من برای اینکه مؤمنی را خوشحال کنم، در حضور او غیبت میکنم چون از غیبت خیلی خوشش میآید!
اگر بگویندمرتکب گناه میشوی، میگویم خیر، هدفم مقدس است، من که میخواهم او را خوشحال کنم!من ادخا ل سروردر قلب مومن کرده ام! این چه غوغائی است؟! این چه حرف شریعت خراب کنی است؟!
اینکه برای گریاندن مردم در سوگ امام حسینـ علیه السلامـ از هر وسیلهای استفادهکردن، بهخدا قسم برخلاف گفتهی امام حسین[ـ علیه السلامـ] است.»[۴]. از قبایحی که بر این سخن مترتب است اینکه، در این راه باید به ناچارهر حرامی را که وسیلهی گریاندن باشد جایز دانست، پس هر ذی شعوری پوشیده نیست کهاین سخن، خلاف ضرورت دین و مذهب و سبب خارج شدن از دین و آیین است[۵]
منبع: مقاله تحریف شناسی عاشورا، اعظم بیانی و دیگران، به کوشش مرکز پژوهش و نشر فرهنگ عاشورا-چاپ نشده
پاورقی
[۱] محمد تقی سردرودی ، تحریف شناسی عاشورا و تاریخ امام حسین (ع) ، ص ۲۶ ؛ به نقل از اخبار و آثار ساختگی، ص ۱۹۸
[۲] همان ؛ به نقل از : ملا مهدی نراقی ، محرق القلوب ، ص ۲و۳ .
[۳] سوره زمر ، آیه ۳ .
[۱] – مرتضی مطهری ، حماسه حسینی ، ج ۱ ، ص ۵۷ .
[۵] محدث نوری ، لؤلؤ و مرجان ، صص ۱۷۵-۱۷۷ ، با کمی تلخیص