وب سایت موسسه فرهنگی هنری فرهنگ عاشورا – دزفول عاشورا و امام حسین
نوشته های مرتبط
گفتار دوم
از آنجایی که عاشورا در طول تاریخ از دو طرف مورد تهاجم قرار گرفته (یکی دشمنان قسم‌خورده و دیگری دوستان نادان) پس شایسته است در اینجا از این دو منظر به عوامل ایجاد تحریفات بپردازیم:
الف. بنی‌امیه، دشمنان قسم‌خورده اسلام
دشمنان قسم‌خورده‌ی اسلام که از ابتدای مبعوث شدن پیامبر ـ‌صلی الله علیه و آله وسلم ـ مدام با روش‌های گوناگون به مخالفت با ایشان می‌پرداختند، سرانجام پس از فتح مکه سر تعظیم فرود آوردند و به ظاهر اسلام را پذیرفتند اما تخم کینه ونفاق را در دل خویش نگه داشته و منتظر موقعیتی بودند تا آنرا به بیرون بپاشند وازثمراتش برای رسیدن به اهداف شومشان بهره‌برداری کنند.
بعد از وفات پیامبر ـ‌صلی الله علیه و آله وسلم ـ فرصت را مناسب دیدند لذا سقیفه را ترتیب دادند و در پی آن ولایت را از امام علی ـ‌علیه السلام‌ـ و فدک را از حضرت فاطمه ـ‌سلام الله علیهاـ غصب کردند و بدین وسیله تراژدی عاشورا را رقم زدند.پس از آنکه عثمان خلعت خلافت را بر تن کرد روزی ابوسفیان به قریش آمد و گفت: خلافت به تو رسیده پس آنرا چون گوی بچرخان و بنی‌امیه را میخ‌های آن قرار بده.۱۷ از آنجایی که عثمان خود اموی بود و به دنبال سفارش بزرگانش دست بنی‌امیه در حکومت باز شد و افرادی چون معاویه حکومت را در دست گرفتند.
روزی شخصی به‌نام مغیره بن شعبه از معاویه خواست تا به عدالت رفتار کرده و با برادران هاشمی خود به نیکی رفتار کند. او در جواب گفت: هیهات، هیهات! ابوبکر و عمر و عثمان چنین کردند ولی پس از مرگشان یادی از آنان جز اینکه می‌گویند کسانی به این نام هم بوده، نماند. اما نام برادر هاشمی[حضرت محمد ـ‌صلی الله علیه و آله وسلم ـ] روزی پنج بار بر مناره گفته می‌شود. ای مادر مرده! از این پس جز اینکه این نام را به خاک بسپارم کاری ندارم۱۸٫
بنی‌امیه همزمان با قتل‌عام آل علی ـ‌علیه السلام‌ـ و شیعیان و جعل و تحریف حقایق و اسناد و احادیث و وهن شخصیت اصحاب و یاران راستین پیامبر ـ‌صلی الله علیه و آله وسلم ـ راه را برای توهین به اشخاص سرشناس شیعی و اسلامی باز کردند و در این راه با تمام توان به پرورش کعب‌الاحبارها و ابوهریره‌ها و… دست زدند. خلاصه سخن اینکه آن‌ها تحریف می‌‌کردند تا تبعید و شهید کنند واین دو جنایت بزرگ همیشه و همزمان ادامه داشت: چنانچه پیش از هر قتل یا تبعیدی دست به تحریف حقایق می‌زدند تا زمینه را برای جنایت فراهم سازند، پس از هر جنایت هم دست به تحریف حقایق دیگری می زدند تا خود را حق دار جلوه دهند و جلوی هرگونه قیام و اعتراض احتمالی را بگیرند۱۹٫
حضرت باقر‌العلوم ـ‌علیه السلام‌ـ در توصیف این دوران می‌فرمایند: «ما اهل‌بیت را پیوسته می‌خواستند خوار بشمارند، حقوقمان پای‌مال می‌شد، از اجتماع رانده می‌شدیم، به ما بی‌اعتنایی می‌شد، از حقوق خود محروم می‌ماندیم، کشته می‌شدیم، بیم داشتیم و بر جان خود و جان دوستان خویش امنیتی نداشتیم.» سخت‌ترین و بزرگ‌ترین این گرفتاری‌ها در دوران معاویه و پس از وفات حسن ـ‌علیه السلام‌ـ بود که شیعیان ما در هر شهر و دیار کشته شدند و دست‌ها و پاهایی تنها با این گناه و اتهام که صاحبان آن‌ها شیعه هستند، قطع شدند و هر کس که به دوستی و محبت ما متهم شد، به زندان افتاد و مالش به غارت و خانه‌اش ویران شد،… وضع بدان‌جا رسید که مردم دوست داشتند که به آن‌ها کافر و زندیق گفته شود اما به طرفداری از علی ـ‌علیه السلام‌ـ متهم نشوند. بدین صورت شد که مردمی خوش‌نام که شاید اهل ورع و راستگویی بودند احادیث مبالغه آمیز و تعجب برانگیزی آوردند: احادیثی بر برتری دادن برخی از زمامداران و کارگزاران گذشته [آن هم به فضیلتهایی که] خداوند تا کنون چنان فضیلتهایی نیافریده و چنین چیزهایی هرگز نبوده‌است.…۲۰ »
معاویه در برابر ساخت هر فضیلتی برای عثمان نه تنها سازنده فضیلت بلکه تمام خانواده‌اش را مورد اکرام قرار می‌داد. در این مورد آمده‌است:
« مردم که جوایز بسیار در برابر نقل فضیلت برای عثمان دیدند، مناقب فراوان برای او ساختند و در اختیار حکام معاویه گذاشتند، هنگامی که احادیث ساختگی از حدنیاز گذشت، معاویه دستور داد که مردم برای ابوبکر و عمر و دیگر اصحاب بجز علی ـ‌علیه السلام‌ـ همان گونه که در شأن علی ـ‌علیه السلام‌ـ حدیث آمده برای دیگران بهتر از آنرا بسازند در پس این کار احادیث فراوانی درباره این افراد ساخته و پرداخته شده ودر مجالس و محافل خوانده شد… ».
در محیطی که همگان ترس از بردن نام علی ـ‌علیه السلام‌ـ دارند، باید کم‌کم زمینه‌ی عاشورا فراهم شود.
مردمی که سال‌هاست از فضایل ائمه دور مانده‌‌اند و چیزی جز فضایل گروهی منافق نشنیده‌اند. باید در مقابل فرزند رسول خدا ـ‌صلی الله علیه و آله وسلم ـ صف بکشند و برای رسیدن به ثواب، او و همراهانش را با لب تشنه به شهادت برسانند؛ سر‌ها را از تن جدا کرده به کوچک و بزرگ هم رحم نکنند. زن‌ها و بچه‌ها را به اسارت ببرند، بی‌احترامی کنند و… وتازه بر این کار خود افتخار هم بنمایند.
