صدیقه وسمقی، فرزند خدابنده از شاعران برخاسته از درون انقلاب اسلامی است که با انقلاب نشو و نما یافته است و از اولین روزهای انقلاب در کانون فرهنگی نهضت اسلامی به فعالیت پرداخت، و اکثر اشعارش مربوط به مسائل و ارزشهای انقلاب است.
وی در سال ۱۳۴۰ ه.ش در تهران متولد شده است. متأهل و صاحب یک دختر میباشد. وسمقی تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در تهران گذرانید. و سپس وارد دانشگاه تهران شد، و در رشتههای فقه و مبانی حقوق اسلامی با درجهی دکترا فارغالتحصیل گردید. وی به دو زبان عربی و انگلیسی تسلط دارد. وسمقی از چهارده سالگی شروع به سرودن اشعار نمود و چون دارای استعداد و قریحهی ذاتی سرشار بود به سرعت شعرش شکوفایی یافت و مورد توجه قرار گرفت در سرودن مثنوی، غزل، رباعی، دوبیتی پیوسته و آزاد و شعر نو طبع آزمایی کرده ولی محور کار خود را مثنوی قرار داده است. اولین اثرش در سال ۱۳۶۸ شمسی به نام«نماز باران» بهچاپ رسید.
آثار: از وسمقی سه مجموعه شعر با نامهای «نماز باران»، «دردهای مذاب»، «گزیده ادبیات معاصرشماره۲۹» و چند کتاب ترجمهی شعر و پژوهش در زمینهی ادبیات با عنوانهای «شاخههای شکسته»، ترجمه و شرح دو قصیده از دعبل،«گنجینههای قدس»،، دربارهی آثار تاریخی و معماری قدس، «مدینه منوره»، ترجمه و تحقیق دربارهی مدینه، ترجمهی چند غزل از حافظ و سعدی به عربی، «پرصه در دیار خدایان» سفرنامهی هند، و مقالات متعدد اجتماعی و سیاسی در نشریات و مطبوعات کشور به چاپ رسیده است. وی تاکنون چندین سفر فرهنگی به نقاط مختلف دنیا از جمله هندوستان، لبنان و آفریقا داشته است. وسمقی در سال۱۳۷۷ با رأی مردم تهران عضو شورای شهر تهران شد. هم اکنون عضو هیئت علمی دانشگاه تهران و استاد آن دانشگاه میباشد.
منبع: دانشنامه شعر عاشورایی/گردآوری: مرضیه محمدزاده