اندیشه پیروز نهایی نیروی حقّ و صلح و عدالت،بر نیروی باطل و ستیز و ظلم،استقرار کامل و همه جانبه ارزش های انسانی،تشکیل مدینه فاضله و جامعه ایده آل و بالاخره اجرای این ایده عمومی و انسانی به وسیله شخصی مقدس و عالی قدر که در روایات اسلامی از او به عنوان «مهدی» نام برده شده است،اندیشهای است که کم و بیش همه فرق و مذاهب اسلامی ـ بااختلافاتی ـ بدان مؤمن و معتقدند.
این اندیشه بیش از هر چیز مشتمل بر عنصر خوشبینی نسبت به جریان کلّی نظام طبیعت و سیر تکامل تاریخ و اطمینان به آینده و طرد عنصر بدبینی نسبت به پایان کار بشر است(که طبق بسیاری از نظریه ها و فرضیه های غیر اسلامی،پایان نظام طبیعت،تاریک و ابتر است).
امید و آرزوی تحقق این نویدهکلّی جهانی انسانی،در زبان روایات اسلامی«انتظار فرج» خوانده شده است.