فتحعلی شاه در دینداری بسیار متظاهر بود و به ویژه برای اظهار ارادت به خاندان پیامبر (ص) مال بسیار مصرف میکرد. او به سادات احترام میگذاشت، با سید حسن تقوی تهرانی عقد اخوت بسته بود و او را اخوی میخواند. بدین سبب فرزندان سید حسن، به سادات اخوی شهرت یافتند.
روزی یکی از فرزندان این خانواده از پدرش – که سوادی اندک داشت – پرسید: «آقاجان، سیدالشهداء هم سید بود؟»
پدر جواب داد: « بلی، اما اخوی نبود.»
مثل در آن واقعه ریشه دارد و برای بیان موقعیت کسی که از شایستگی کافی برخوردار است ولی به دلیل عدم وابستگی به قدرتمندان جایگاه در خور نیافته، به کار میرود.
منبع: عاشورا در فرهنگ مردم(ضربالمثلها)/مؤلف: محمدعلی عارفیراد