صد بار خوانده ای ودوباره بخوان کم است
دنیا اگر تمام شود روضه خوان کم است
بغضی زدیده ام فوران می کند ولی
تشبیه این دو چشم به آتشفشان کم است
خورشید در افق همه را تشنه کرده است
گلدسته ها زیاد وصدای اذان کم است
پروانه را عطش زده ام آنقدر زیاد
بر بالهای تشنه ام این آسمان کم است
دیدار ما قیامتیان هیأت بهشت
اینجا برای سینه زدن جایمان کم است
شاعر: رضا جعفری