وب سایت موسسه فرهنگی هنری فرهنگ عاشورا – دزفول عاشورا و امام حسین
نوشته های مرتبط
وَ رَوَى صَاحِبُ الدُّرِّ الثَّمِینِ فِی تَفْسِیرِ قَوْلِهِ تَعَالَى فَتَلَقَّى آدَمُ مِنْ رَبِّهِ کَلِماتٍ أَنَّهُ رَأَى سَاقَ الْعَرْشِ وَ أَسْمَاءَ النَّبِیِّ وَ الْأَئِمَّهِ ع فَلَقَّنَهُ جَبْرَئِیلُ قُلْ یَا حَمِیدُ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ یَا عَالِی بِحَقِّ عَلِیٍّ یَا فَاطِرُ بِحَقِّ فَاطِمَهَ یَا مُحْسِنُ بِحَقِّ الْحَسَنِ وَ الْحُسَیْنِ وَ مِنْکَ الْإِحْسَانُ فَلَمَّا ذَکَرَ الْحُسَیْنَ سَالَتْ دُمُوعُهُ وَ انْخَشَعَ قَلْبُهُ وَ قَالَ یَا أَخِی جَبْرَئِیلُ فِی ذِکْرِ الْخَامِسِ یَنْکَسِرُ قَلْبِی وَ تَسِیلُ عَبْرَتِی قَالَ جَبْرَئِیلُ وَلَدُکَ هَذَا یُصَابُ بِمُصِیبَهٍ تَصْغُرُ عِنْدَهَا الْمَصَائِبُ فَقَالَ یَا أَخِی وَ مَا هِیَ قَالَ یُقْتَلُ عَطْشَاناً [عَطْشَانَ] غَرِیباً وَحِیداً فَرِیداً لَیْسَ لَهُ نَاصِرٌ وَ لَا مُعِینٌ وَ لَوْ تَرَاهُ یَا آدَمُ وَ هُوَ یَقُولُ وَا عَطَشَاهْ وَا قِلَّهَ نَاصِرَاهْ حَتَّى یَحُولَ الْعَطَشُ بَیْنَهُ وَ بَیْنَ السَّمَاءِ کَالدُّخَانِ فَلَمْ یُجِبْهُ أَحَدٌ إِلَّا بِالسُّیُوفِ وَ شُرْبِ الْحُتُوفِ فَیُذْبَحُ ذَبْحَ الشَّاهِ مِنْ قَفَاهُ وَ یَنْهَبُ رَحْلَهُ أَعْدَاؤُهُ وَ تُشْهَرُ رُءُوسُهُمْ هُوَ وَ أَنْصَارُهُ فِی الْبُلْدَانِ وَ مَعَهُمُ النِّسْوَانُ کَذَلِکَ سَبَقَ فِی عِلْمِ الْوَاحِدِ الْمَنَّانِ فَبَکَى آدَمُ وَ جَبْرَئِیلُ بُکَاءَ الثَّکْلَى
بحارالأنوار ج ۴۴ ص ۲۴۵
صاحب تفسیر الدر الثمین در تفسیر آیه شریفه «فتلقی آدم من ربه کلمات» آورده که حضرت آدم ساق عرش و نام‌های مبارک پیامبر و ائمه را دید. آنگاه جبرئیل به او تلقین کرد که بگو:« یا حمید بحق محمد، یا عالی بحق علی یا فاطر بحق فاطمه، یا محسن بحق الحسن و یا قدیم‌الاحسان بحق الحسین» هنگامی که حسین را یاد کرد دلش خاشع و اشکش جاری شد و گفت: ای جبرئیل در یاد پنجمین نام دلم می‌شکند و اشکم جاری می‌شود. جبرئیل گفت: این فرزند توست و به مصیبتی مبتلا می‌شود که همه مصیبت‌ها پیش او کوچک اند. پس آدم(ع) از جبرئیل(ع) پرسید: ای برادرم! این مصیبت چیست؟ فرمود: با لب تشنه، غریبانه و تنها کشته می‌شود در حالی که یاور معینی ندارد و ای آدم ای کاش او را ببینی در حالی که می‌گوید: وای از عطش، وای از کمی یاوران؛ تا این‌که عطش میان او و آسمان را همچون دود می‌کند پس هیچ کس او را اجابت نمی‌کند مگر با شمشیر و نوشاندن مرگ و سرش همچون بریدن سر گوسفند از قفا بریده می‌شود و دشمنانش اموالش را به غارت برند و سر او ویاورانش در شهرها گردانده شود در حالی که زنان با آنان اند؛ این چنین در تقدیر خداوند واحد منان گذشته شود؛ پس آدم و جبرئیل مانند کسی که عزیزی از دست داده گریه کردند.
