زخم قبیله ی زمین(فریده برازجانی)

زخم کهنه ای ست
زخم قبیله ی زمین

به کدامین قبیله می مانم؟!
در کربلا مانده ست،
برگ هویتم وقتی که باد
– بر یال خونی خاک –
وزید و رفت
برلب‌های مضطرب خاتون
به گل نشست پیام برادر…
و ،
خیره ماند خاک ،
بر آوار کاخها
تکیه زد آسمان،
بر درنگ ثانیه ها

از کدامین قبیله می آیم؟!
غریبانه شامی است …
قوم شقاوت ،

برگیسوان سوگوارم

لاله آویختند

تا همیشه ی تاریخ!

فریده برازجانی / منبع: کاروانی از شعرهای عاشورایی در هفت منزل