وب سایت موسسه فرهنگی هنری فرهنگ عاشورا – دزفول عاشورا و امام حسین
نوشته های مرتبط
وَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَبِیهِ عَنْ عَلِیِّ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ سَالِمٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ حَمَّادٍ الْبَصْرِیِّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ الْأَصَمِّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُسْکَانَ عَنْ أَبِی بَصِیرٍ قَالَ کُنْتُ عِنْدَ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع أُحَدِّثُهُ فَدَخَلَ عَلَیْهِ ابْنُهُ فَقَالَ لَهُ مَرْحَباً وَ ضَمَّهُ وَ قَبَّلَهُ وَ قَالَ حَقَّرَ اللَّهُ مَنْ حَقَّرَکُمْ وَ انْتَقَمَ اللَّهُ مِمَّنْ وَتَرَکُمْ وَ خَذَلَ اللَّهُ مَنْ خَذَلَکُمْ وَ لَعَنَ اللَّهُ مَنْ قَتَلَکُمْ وَ کَانَ اللَّهُ لَکُمْ وَلِیّاً وَ حَافِظاً وَ نَاصِراً فَقَدْ طَالَ بُکَاءُ النِّسَاءِ وَ بُکَاءُ الْأَنْبِیَاءِ وَ الصِّدِّیقِینَ وَ الشُّهَدَاءِ وَ مَلَائِکَهِ السَّمَاءِ ثُمَّ بَکَى وَ قَالَ یَا أَبَا بَصِیرٍ إِذَا نَظَرْتُ إِلَى وُلْدِ الْحُسَیْنِ ع أَتَانِی مَا لَا أَمْلِکُهُ بِمَا أَتَى إِلَى أَبِیهِمْ وَ آلِهِمْ یَا أَبَا بَصِیرٍ إِنَّ فَاطِمَهَ ع لَتَبْکِیهِ وَ تَشْهَقُ فَتَزْفِرُ جَهَنَّمُ زَفْرَهً لَوْ لَا أَنَّ الْخَزَنَهَ یَسْمَعُونَ بُکَاءَهَا وَ قَدِ اسْتَعَدُّوا لِذَلِکَ مَخَافَهَ أَنْ یَخْرُجَ مِنْهَا عُنُقٌ إِلَى أَنْ قَالَ فَلَا تَزَالُ الْمَلَائِکَهُ مُشْفِقِینَ یَبْکُونَ لِبُکَائِهَا وَ یَدْعُونَ اللَّهَ وَ یَتَضَرَّعُونَ إِلَیْهِ إِلَى أَنْ قَالَ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاکَ إِنَّ هَذَا الْأَمْرَ عَظِیمٌ قَالَ غَیْرُهُ أَعْظَمُ مِنْهُ مَا لَمْ تَسْمَعْهُ ثُمَّ قَالَ یَا بَا بَصِیرٍ أَ مَا تُحِبُّ أَنْ تَکُونَ فِیمَنْ یُسْعِدُ فَاطِمَهَ ع فَبَکَیْتُ حِینَ قَالَهَا فَمَا قَدَرْتُ عَلَى الْمَنْطِقِ وَ مَا قَدَرْتُ عَلَى کَلَامِی مِنَ الْبُکَاءِ الْخَبَرَ
مستدرکالوسائل ج : ۱۰ ص : ۳۱۵
ابو بصیر گوید: در محضر امام صادق(ع) بودیم که یکی از پسران امام حسین(ع) وارد مجلس شد. حضرت به او خوش آمد گفت، او را در آغوش گرفت و بوسید. سپس فرمود: خدا خوار کند کسی را که شما را خوار کرد و انتقام شما را بگیرد از کسانی که شما را تنها گذاشتند و رسوا کند آنان که شما را خوار شمردند! خدا لعنت کند کسانی را که شما را کشتند، و خداوند سرپرست و حافظ و یاریگر شماست…. همانا پیامبران و صدیقان، شهدا و فرشتگان الهی بر حسین(ع) بسیار گریستند. آن‌گاه خود حضرت نیز گریه کرد و فرمود: ای ابا بصیر! هر گاه چشمم به یکی از فرزندان نسل حسین(ع) می‌افتد و یاد آن‌چه برای پدرشان و یارانش رخ داده است، حالتی به من دست می‌دهد که نمی‌توانم تاب بیاورم. ای ابابصیر! حتی فاطمه نیز بر فرزندش می‌گرید(کامل الزیارات، ص۸۸). و جهنم به بدترین صدا، صدا می‌کند که اگر خازنان جهنم که صدایش را می‌شنوند و برای آن آماده شده‌اند بیم آن می‌رود که جهنم از کوره به در رود پس ملائکه(با دیدن این وضع) از گریه‌اش به گریه افتاده و خدا را خوانده و به درگاه او تضرع کنند… راوی گوید: گفتم فدایت شوم این امر خیلی بزرگ است؛ فرمود: آن چه که نشنیده‌ای بزرگ‌تر از آن است که شنیده‌ای، سپس فرمود ای ابابصیر، آیا دوست نداری در زمره کسانی باشی که فاطمه را خوش‌حال می‌کنند؟ پس گریه کردم در هنگامی که آن را می‌فرمود، پس در اثر شدت گریه قادر به سخن گفتن نبودم.
