دشواری حفظ دین در عصر امام حسین(ع) و امام زمان(عج)
در دوران امام حسین(ع) براساس بدعتهای خلفا و تبلیغات بنی امیه، دین بی ارزش و بازار دنیا پررونق بود: همانگونه که امام حسین(ع) فرمودند: «مردم بنده دنیا هستند و دین لقلقه زبانشان میباشد، مادامی که زندگی دنیای آنها تأمین شود. اما همین که در بوته امتحان قرار گرفتند، دین داران کم خواهند بود.(۱)
اگر نبود حسین(ع) – این خط روشن ولایت و وارث پیامبران – چراغ دین ، آخرین کورسوهای خود را می زد.
در عصر انتظار نیز حفظ دین، از سخت ترین کارها است.
امام صادق(ع) می فرماید:
برای صاحب این امر «حضرت مهدی(ع)» غیبتی خواهد بود. هر کس در روزگار غیبت او دین خود را حفظ کند، مانند کسی است که تیغهای تیز گیاه قتاد را با دستش صاف و هموار سازد؛ سپس حضرت با دست[مبارک] خویش اشاره فرمود که چگونه با دست، تیغهای قتاد را باید هموار ساخت. آنگاه افزود: کدام یک از شما تا به حال توانسته است، خارهای خنجر گونه قتاد را به دست بگیرد؟سپس حضرت سر به زیر افکند و مدتی سکوت کرد؛ آن گاه افزود: «برای صاحب این امر، غیبتی است که در روزگار دشوار غیبت، هر بنده خدایی باید تقوا پیشه کند و دینش را حفظ نماید.»(۱)
رسول اکرم(ص) میفرماید: زمانی برای امت من میآید که در آن دلهای آنها پلید و آلوده شده در مقابل ظاهرشان به طمع دنیا آراسته میگردد، به آنچه در پیشگاه خداوند است دل نمیبندد، کار آنان ریا و تظاهر است، خوف از دل خدا در دل آنان راه نمییابد… خداوند دعاهای آنان را مستجاب نمیکند.(۳)
از مجموع این قبیل روایات کاملا معلوم میشود در دورهی غیبت شرایطی پیش میآید که دینداری و پایبندی به ارزشهای انسانی و اخلاقی بسیار مشکل خواهد بود؛ گروههای زیادی با وجود همهی این سختیها لحظهای از دین خود دست بر نخواهند داشت و با تمام وجود به حفظ و ارزشها و احکام الهی که تضمین کننده سعادت دنیا و آخرت انسان است پافشاری خواهند نمود.
پاورقی:
– الاخبار، ترجمه سید مهدی حجازی، ص ۵۴۲
– بحارالانوار- ج۵۲، ص ۱۲۵
– الاخبار، ترجمه سید مهدی حجازی، ص ۴۹۳