دوبیتی

همیشه با دو چشمت عالمی داشت کجا مثل نگاهت همدمی داشت امام عشق، آن ظهر عطشناک به دستانت نیاز مبرمی داشت سید حبیب نظاری

 دلــت را مــهـــر درگــاهــی کشیده‌ست به آن راهی که می‌خواهی کشیده‌ست دوبیتــی می‌تپـــد شـــایـد که زینب(س) بـــه یــــاد کـــربــلـــا آهی کشیده‌ست محمدکاظم بدرالدین  

تو جوهره‌ی زلال آبی زینب رودی و همیشه پرشتابی زینب ناخوانده ز عصمت نگاهت پیداست تو دختر آیه‌ی حجابی زینب ایوب پرندآور

لبش را از عطش سیراب کردند چو مرغی در قفس بی‌تاب کردند به روی دست بابای غریبش ز تیر حرمله در خواب کردند سید عباس صدرالدینی

نه تنها تیر و تیغ و سـنگ بوده ســــر پیــــراهن تـو جنگ بوده ولی شرمنده زینب دیر فهمـید که انگشتر به دستت تنگ بوده عبدالرحیم سعیدی راد  

پیکـــار علیـــه ظــالمــان پیشــه‌ی ماست جان در ره دوست دادن اندیشه‌ی ماست هـــرگـــز نــدهیـــم تــن به ذلــت، هـرگــز در خـــون زلــــال کـــربــلا ریشه‌ی ماست محمدرضا سهرابی‌نژاد

برادر با برادر دست می‌داد برای بار آخر دست می‌داد چه احساس قشنگی ظهر آن روز به عباس دلاور دست می‌داد سید حبیب نظاری

دلم هر جا که باشد، غم همان جاست تمـــام مــاتــم عــالم، هــمــان جاست دل شـــوریــــده را فـــــردا، الــــهـــــی ببر آن جا که زینـــب هم همان جاست  حسین دارند

صفــابخـش چمن یـعنی دل من گـل صـد پاره تن، یعنــی دل من امام ساجدین در شام غم گفت شـهیـد بــی کفـن یعنی دل من احد ده بزرگی

شـکـســته کشــتـی بحــر ولــایــت به خــون غلتیــده مصبــاح هــدایــت شب است و ساربان چون باد صرصر بــرد پــیــراهـــن گـــل را بــه غــارت احد ده بزرگی