نشانه‌ی دوستی راستین، یاوری‌کردن است. منبع: حکمت‌نامه‌ی امام حسین(ع): ج۲، ص ۱۲۷

الاخُ الّذیُ هُوَ لک فَهُوَ الاخُ الّذی قد خَرَجَ بنفسِه عَنْ حالِ الطّمع الی حال الرّغبهِ . برادری که برای توست همان است که خویشتن را از بند طمع رهانده و به تو رغبت دارد. حکمت‌نامه‌ی امام‌حسین(ع)، ج۲، ص ۱۲۵

صله و پیوند با دیگران نعمت است. حکمت‌نامه‌ی امام‌حسین(ع)، ج۲، ص ۱۲۱

ارضَ بقسم الله تکََََُُنْ اغنی الناس …. به قسمت خدا راضی باش تا توانگرترین مردم باشی حکمت‌نامه‌ی امام‌حسین(ع)، ج۲، ۱۱۹

خویشتن‌دار باش و خود را از حرام نگاه دار تا پارساترین مردم باشی. حکمت‌نامه‌ی امام‌حسین(ع)، ج۲،  ۱۱۹

از ستم کردن بر آن کسی که جز خدا کسی را ندارد، دوری کنید.

نیاز مردم به شما به خاطر نعمت هایی است که خدا به شما داده است. پس از آنها نگران و روگردان نباشید.

گفتگوی علمی، نطفه ازدیاد فهم است.

همنشینی با خردمندان، نشانه‌ی آمادگی برای پذیرش است.

کسی که بخشنده باشد، بزرگ شود و هر که تنگ نظر باشد خوار می‌گردد.