وب سایت موسسه فرهنگی هنری فرهنگ عاشورا – دزفول عاشورا و امام حسین
نوشته های مرتبط
در روز دوم محرم، امام حسین(ع) و یارانش به کربلا وارد شدند؛ در حالی‌که مقصد ایشان،کوفه بود. در حقیقت، بی وفایی و سرپیچی کوفیان از امر ولی خدا باعث شد که سفر ایشان، ناتمام بماند و پایانی تلخ و غم بار پیدا کند.
مردم کوفه در زمان امام حسین(ع) به سه گروه تقسیم می‌شدند. گروهی –حبیب بن مظاهر- کسانی بودند که برای امام حسین(ع) نامه نوشتند و ان حضرت را به کوفه دعوت نمودند. آنان پس از آن که ماجرای محاصره‌ی امام، مطلع شدند، به هر وسیله و شرایطی که بود، خود را به او رسانده و تا آخرین نفس، در کنار او ماندند تا به شهادت رسیدند.
گروهی دیگر- چون شبث بن ربعی- نیز مانند گروه اول، برای امام حسین(ع) نامه نوشتند و ایشان را به کوفه دعوت نمودند، اما پس از ورود ابن زیاد به کوفه، تمام عهد و سوگندهایی که در نامه هایشان نوشته بودند را فراموش کردند و به ابن‌زیاد پیوستند.
گروه دیگر، تماشاچیان بی تفاوتی بودند که به زعم خود، در جانب بی طرفی قرار می‌گرفتند. اما در حقیقت شیطان آن‌ها را فریفته بود و با سکوت خود، به دشمن یاری می‌کردند.
نه تنها در مورد مردم کوفه، که این تقسیم بندی، به تمام انسان‌ها تعمیم پیدا می‌کند. چنان‌چه امام صادق(ع) فرمود: «مردم در قبال ما سه گروهند: گروهی، ما را دوست دارند و منتظر قائم(عج) ما هستند تا به منافع دنیوی‌اش برسند. اینان، سخن ما را حفظ و روایت می‌کنند اما به دستورات ما عمل نمی‌نمایند. اینان اهل دوزخند و خدا آن‌ها را به جهنم خواهند فرستاد. گروه دوم نیز ما را دوست دارند؛ سخن ما را می‌شنوند و در عمل به سخنان ما هم کوتاهی نمی‌کنند؛ اما هدفشان رسیدن به دنیا و دریدن مردمان است. پس خداوند، شکم ایشان را از آتش، پُر و بر آن‌ها گرسنگی و تشنگی را چیره می‌کند. گروه دیگری نیز هستند که ما را دوست دارند، سخن ما را حفظ و از دستورات ما اطاعت می‌کنند و در مقام عمل، با مخالفت نمی‌ورزند. اینان از ما هستند و ما از آنانیم.»
سخن این‌جاست که ما از کدام دسته ایم؟! آیا جزو کسانی هستیم که اهل بیت(ع) را دوست می‌دارند اما به دنیا دلبسته و وابسته‌اند؟
تا زمانی که موضع خود را در قبال امام زمانمان مشخص نکرده ایم، ظهور آن حضرت ناممکن است؛ چرا که زمانی جهان برای ظهور فرزند حسین(ع) مهیاست که تفکر صحیحی چون تفکر مسلم بن عوسجه بر جهان حاکم شود؛ آنگاه که در لحظات آخر عمرش به حبیب بن مظاهر وصیت کرد:«(به سختی دستش را بالا آورد و گفت) فإنی أوصیک بهذا و أشار إلی الحسین ع(من تو را به(حفظ) این مرد(امام حسین) سفارش می‌کنم)».
منبع: کتاب از فرات تا فرات، نکاتی پیرامون عاشورا و انتظار، حجت الاسلام محمدصابر جعفری
