مدرسه حسینی

الطّیبُ تُحفَهُ الصّائم… بوى‌خوش، هدیه روزه‌دار به دیگران است.( بوى خوش و معطر کردن خود هنگام روزه‌دارى نوعى‌هدیه به دیگران است) منبع: حکمت نامه امام حسین(ع)، جلد۲،ترجمه محمدى رى شهرى

هر کس خدا را آن‌گونه که حق اوست عبادت کند خداوند بیش از آرزوها و نیازش به او اعطا مى‌کند.   منبع: حکمت نامه امام حسین(ع)، جلد۲ ترجمه محمدى رى شهرى مَنْ عَبَدَاللهَ حق عبادته آتاهُ اللهُ فوقَ امانّیه و کفایتِهِ ….

اِنَّ رسولَ اللهِ کانَ یبتدِئُ طعامَهُ اذا کانَ صائماً بالتَّمرِ…. پیامبر خدا چون روزه مى‌گرفت آن را با خرما مى‌گشود. منبع: حکمت نامه امام حسین(ع)، جلد۲، ترجمه محمدى رى شهرى

امام حسین(ع) از پیامبر نقل مى‌کند که فرمود: الحربُ خُدعَهٌ … جنگ یعنى نیرنگ(در نبرد با دشمن باید هوشیارانه و زیرکانه عمل کرد) منبع: حکمت نامه امام حسین(ع)، جلد۲، ترجمه محمدى رى شهرى

کانَ رسولُ اللهِ یَرْفَعُ یَدَیْهِ اذا ابتَهَلَ وَ دَعا کما یستطعِمُ المِسکینُ … پیامبر خدا به گاه درخواست و دعا، دستانش را بالا مى‌برد آن گونه که بینوا(به التماس) غذا مى‌طلبد. منبع: حکمت نامه امام حسین(ع)، جلد۲، ترجمه محمدى رى شهرى

هر کس صبح ناشتا بیست و یک کشمش سرخ بخورد هیچ ناخوشى‌اى در بدنش نمى‌یابد. ( در جاى دیگر گفته است: جز به بیماری مرگ، بیمار نمى‌شود). منبع: حکمت نامه امام حسین(ع)، جلد۲،ترجمه محمدى رى شهرى

اَیُّهَاالناسُ! مَن جادَ سادَ، و مَن بَخِلَ رَذُلَ، و إنَّ أجوَدَ النّاسِ مَن أعْطی مَن لا یَرْجوهُ…. ای مردم! هر کس ببخشد، سروری می‌یابد و هر که بخل بورزد، به پستی می‌گراید. بخشنده ترین مردم کسی است که به فردی ببخشد که امیدی به او ندارد. منبع: حکمت نامه امام حسین(ع)، جلد۲، ترجمه محمدى رى شهرى

بُکاءُ الْعُیونِ و خَشْیَهُ الْقُلوبِ، مِن رَحْمَهِ الله…. گریستن چشم‌ها و بیمناکی دل‌ها از رحمت خداست. منبع: حکمت نامه امام حسین(ع)، جلد۲، ترجمه محمدى رى شهرى

کانَ أبو عًبدِاللهِ الحُسَینُ بنُ عَلِیٍّ (ع) إذا صامَ یَتَطَیَّبُ بِالطّیبِ، و یَقولُ: الطّیبُ تُحفَهُ الصّائِمِ…. اباعبدالله امام حسین(ع) چون روزه می‌گرفت، خود را با عطر، خوش بو می‌کرد و می‌فرمود: «بوی خوش، هدیه‌ی روزه دار [به دیگران] است». منبع: حکمت نامه امام حسین(ع)، جلد۲،ترجمه محمدى رى شهرى

نقل امام حسین(ع) از پیامبر(ص): العبادهُ سبعونَ باباً، افضَلُها طَلَبُ الرزقِ الحلالِ… عبادت، هفتاد باب(بخش) دارد که برترینِ آن‌ها در پی روزی حلال بودن است. منبع: (محمد محمدی ری شهری، حکمت نامه‌ی امام حسین، ج۲،۱۷)