دوبیتی

هزاران چشم تر داریم از این دست به دل خون جگر داریم از این دست دل ما خیمه‌ای چشم انتظار است چگونه دست برداریم از این دست سید حبیب نظاری

ستاره گریه و الماس با من شب است و بوی زخم یاس با من تمام حزن زینب را بخوان باز گلوی زخمی احساس با من صادق رحمانی

ز هر بندی نی‌ام شوری به‌پا کرد دلم را هم‌نوای نینوا کرد سر و جانم فدای آن شهیدی که ما را در جهان شورآشنا کرد علی ترکی

سرودم از غم مشکی که پاره‌ست و از دستی که داغش تا هماره است مگر این غم بلرزاند دلم را دلم در انتظار یک اشاره‌ست سید حبیب نظاری

شقایق در شقایق کربلا شد زمین و آسمان ماتم سرا شد گلوی اصغر و تیر سه شعبه دو دستان قمر از تن جدا شد رحیم زریان

گلی از دودمان روشن آب اسیر پنجه ی امواج مرداب ز ترس تازیانه، وحشت شب به زیر بوته خاری، رفته در خواب محمدرضا سهرابی نژاد

ز تیری خشک شد بر لب دعایم بگویید از گلوی او برایم خجالت می‌کشد از من حسینم اگر از خیمه‌ها بیرون بیایم! سید محمد بابامیری

رقیه دل به آب و نان نمی‌داد اسارت را چنین تاوان نمی‌داد همیشه می‌شد از خاطر فراموش اگر کنج خرابه جان نمی‌داد حسین شیدائیان

زبان شورش کولاک، سرخ ست هوای شور دریا: زخمه در دست ردایِ بی دلی، بر دوش توفان از این شوریده تر، آیا سری هست؟ ابوالقاسم حسینجانی

علمدار و خدا و آب، هر سه دو تا دست و دلی بی تاب، هر سه تمام کودکان لب تشنه و خاک فرات و نیزه ها سیراب، هرسه سید حبیب نظاری