دوبیتی

 دوباره مشک دریا، یک دوبیتی سرودی عشق را با یک دوبیتی تنت روی زمین، یک چارپاره دو دستت روی شن‌ها، یک دوبیتی    سید حبیب نظاری

توان گفتن آهی نمانده میان موج خون ماهی نمانده دو تا دست بریده مشک، مهتاب ز اینجا تا خدا راهی نمانده حسین سنگری

دو چشم خیس یک دریا، دو تا دست دو تا گل‌دستهٔ زیبا، دو تا دست قنوت تشنگی را سرخ خواندند کنار غربت سقا، دو تا دست   شاعر: سید حبیب نظاری

به جرم عاشقی سر داد خورشید تن ماه برادر داد خورشیـــــــــــد کنار پیــــــــکر گلگــــــون اکبــــــر گلوی سرخ اصغر داد خورشیــــــد فضل الله قاسمی

علم از دست و دست از من جدا شد و مشک آب از دندان رها شد قیامت را به چشم خویش دیدم دمی که قامت خورشید تا شد کریم رجب زاده

کبوتر بال پروازت شکسته به بام سینه آوازت شکسته جدا کردند از پیکر سرت را صدا کی می‌کند ساز شکسته خسرو آقایاری

زمین کربلا رشک بهشته گُل اندر گل خدا خاکش سرشته شوم قربان آقایی که نامش خدا در دفتر دل‌ها نوشته علی ترکی

نماز عشق در حال شروع است حبیب اما غروبش چون طلوع است به پیش تیرها هرگز نشد خم نماز استقامت بی‌رکوع است غلامرضا کافی

نگاه نازنینت کربلایی لبانت قاری «قالوا بلی» یی به خواهر گفتی از بالای نیزه: رسید ای وای هنگام جدایی! عبدالرحیم سعیدی‌راد

ندارد سینه‌ی من تاب، هرگز به چشمانم نیاید خواب، هرگز اگر که حفظ جان واجب نبود آه! من و نوشیدن این آب؟ هرگز! سیدمحمد بابامیری