مجالس روضه خوانی اغلب طولانی است و روضه خوان پس از مقدمهی بسیار به ذکر مصیبت میپردازد. بدین سبب گاه حاضران در محفل، بردباری از کف میدهند.
این مثل به پرحرفی و گریه و زاری اشاره دارد. وقتی به کسی گفته میشود: روضه میخواند؛ یعنی آه و ناله میکند و سخنان بیفایده میگوید یا زمینه را برای گریه و زاری آماده میسازد.
منبع: عاشورا در فرهنگ مردم(ضربالمثلها)/مؤلف: محمدعلی عارفیراد