رجز خواندن نشان تحریک، تهدید، شجاعت، به خود بالیدن و قدرت نمایی و تحقیر مخاطب است. از سوی دیگر،چون، رجز در میدان جنگ، ناگاه و نااندیشیده سروده میشود، اغلب ناسنجیده مینماید. بنابراین، وقتی کسی به تهدید، ابراز شجاعت و قدرت نمایی میپردازد یا سخن ناسنجیده بر زبان میراند، از این مثل استفاده می شود.
منبع: عاشورا در فرهنگ مردم(ضربالمثلها)/مؤلف: محمدعلی عارفیراد
