وب سایت موسسه فرهنگی هنری فرهنگ عاشورا – دزفول عاشورا و امام حسین
نوشته های مرتبط
تولد و تحصیلات
«استاد محمدتقی جعفری» در سال (۱۳۰۲ه.ش) در خانواده‌ای متدین در تبریز به دنیا آمد. پدرش فردی کم سواد اما روشن ضمیر بود که به نانوایی اشتغال داشت. مادر برخلاف پدر، زنی باسواد بود و همین مسئله باعث شد که بتواند استعداد و ذکاوت پنهان فرزندش را دریابد. آن‌گونه که خود استاد می‌گوید، در کودکی قرآن را با مادر آموخت. مادر گاهی در لحظه‌ی خواب برای فرزندش قرآن می‌خواند. نکته‌ی قابل استفاده از این مطلب این است که خوب است والدین در هنگام خواب لحظاتی را در کنار فرزند باشند دست او را در دست بگیرند و برایش سخن بگویند تا به خواب برود. این مسئله تأثیر و مانایی عجیبی در ذهن فرزندان دارد و گویی بر قلب و روح او حک می‌شود. در حقیقت ساختن لحظاتی شیرین با جملاتی نرم و آرام مثل شعر، داستان، قرآن و … در آخرین مرحله‌ی خواب کودک تأثیر گذار است و اگر نگاه کنید در این زمان تبسم را بر لب کودک می‌بینید. مادر با این کار فرزند را می‌پرورد و برای آینده آماده می‌کند. استاد عمده موارد خود را در کودکی از مادر دریافت می‌کند و در هنگام ورود به مدرسه از کلاس چهارم او را ثبت نام می‌کنند.
فعالیت
پس از طی کردن تحصیلات ابتدایی به قم می‌رود و دوران زندگی سخت ایشان آغاز می‌شود. نکته‌های بسیار شگفتی در این دوران وجود دارد مانند این‌که گاهی در اثر گرسنگی و ضعف شدید مجبور به انجام کارهای طاقت‌فرسا و شکننده می‌شدند تا حداقل بتوانند نان خشکیده‌ای به دست بیاورند.آن‌طور که خود می‌گوید در حالی که از شدت فقر و گرسنگی تحت فشار بود، هرگز از فعالیت و مطالعه دست بر نمی‌داشت. ایشان صبح‌های خیلی زود یعنی، پس از اذان صبح، کلاس درس را شروع می‌کردند و اعتقاد داشتند که تأثیر درس در این ساعت بیشتر است. عالمه جعفری فلسفه را در محضر بزرگانی مانند«میرزا مهدی آشتیانی»، عرفان را از «محمدتقی زرگر» و فقه را از «شیخ محمدرضا تنکابنی» می‌آموخت. ایشان بعدها در کلاس درس«آیت‌الله شهیدی» شرکت کرد و به تشویق ایشان به نجف سفر کرد.بیست ساله بود که به نجف رفت و توانست پس ار ۳ سال به درجه اجتهاد برسد و در همان سن درس دادن را در نجف آغاز کرد. از بزرگی حلقه‌های درس وی همان بس که «سید محمد باقر صدر» به عنوان شاگرد در آن‌ها حضور می‌یافت.
استاد جعفری با وجود رسیدن به درجه‌ی اجتهاد، آن هم در آن سن کم هرگز به خود مغرور نشدند و هر کس را می‌یافتند که می‌شد از حضورش استفاده کرد، در کلاس درسش حضور می‌یافتند و به گفت و گو با بزرگان می‌پرداختند.
ایشان قصد داشت پس از اتمام کتاب امام حسین(ع) شهید پیشرو فرهنگ انسانیت، یک کتاب تخصصی برای قرآن بنویسد که متأسفانه مجالی پیدا نکرد، هر چند در تمام آثارش به گونه‌ای به فرهنگ قرآن اشاره دارد: برخی از وجوه شخصیت استاد را می‌توان شبیه امام موسی صدر دانست، او نیز با صاحبان ادیان مختلف مانند یهودیان و مسیحیان رفت و آمد داشت و به بحث و مناظره می‌پرداخت.
عظمت روحی استاد به حدی بود که هیچ مشکلی نمی‌توانست ایشان را از حرکت باز دارد. فرزندش می‌گوید: صبح زود بود که خبر مرگ خواهرم، دختر استاد را به ایشان دادند. ایشان اولین کاری که کرد سعی کرد با ذکر خاطرات شیرین از او ما را بخنداند و این در حالی بود که ما از شدت علاقه و شیفتگی استاد به دخترش آگاه بودیم. سپس بلند شد. لباس پوشید و گفت: من در دانشگاه سخنرانی دارم، الان همه منتظر من هستند. ایشان به دانشگاه رفت، سخنرانی کوتاهی انجام داد و بعد خبر مرگ دخترش را اعلام کرد و از حضار عذر خواست و برای شرکت در مراسم بازگشت.
این عالم گرانقدر و آن روح پر عظمت و استوار، سرانجام در ۲۵ آبان،۱۳۷۷ دعوت حق را لبیک گفت و در حرم مطهر حضرت رضا(ع)در «دارالزهد»به خاک سپرده شد.
آثار
استاد علامه ،محمدتقی جعفری؛۸۶ جلد کتاب ارزشمند را به عالم علم و دانش تقدیم کرده است.
اثر عاشورایی: امام حسین(ع)، شهید فرهنگ پیشرو انسانیت- نیایش امام حسین(ع) د ربیابان عرفات- حادثه کربلا در مثنوی
