وَ رَوَى مُعَاوِیَهُ بْنُ عَمَّارٍ قَالَ: کَانَ لِأَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع خَرِیطَهُ دِیبَاجٍ صَفْرَاءُ فِیهَا تُرْبَهُ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع فَکَانَ إِذَا حَضَرَتْهُ الصَّلَاهُ صَبَّهُ عَلَى سَجَّادَتِهِ وَ سَجَدَ عَلَیْهِ ثُمَّ قَالَ(ع) السُّجُودُ عَلَى تُرْبَهِ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع یغرق [یَخْرِقُ] الْحُجُبَ السَّبْعَ.(مصباح المتهجد و سلاح المتعبد، ج۲، ص: ۷۳۴)
از معاویه بن عمار روایت است که، امام صادق (ع) کیسهای زرد از جنس دیباج داشت و در آن تربت امام حسین(ع) را نگهداری میکرد، هنگامی که وقت نماز میرسید مقداری از آن خاک را بر روی سجادهاش میریخت و بر آن سجده میکرد و میفرمود: سجده بر تربت حسین (ع) حجابهاى هفتگانه را پاره مىکند.