خانه / احادیث / عزاداری در نگاه معصومین / حکم گریه بر امام حسین(ع)

حکم گریه بر امام حسین(ع)

حَدَّثَنِی أَبِی رَحِمَهُ اللَّهُ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ الْجَامُورَانِیِّ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِیِّ بْنِ أَبِی حَمْزَهَ عَنْ أَبِیهِ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ سَمِعْتُهُ یَقُولُ إِنَّ الْبُکَاءَ وَ الْجَزَعَ مَکْرُوهٌ لِلْعَبْدِ فِی کُلِّ مَا جَزِعَ- مَا خَلَا الْبُکَاءَ وَ الْجَزَعَ عَلَى الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍ‏ع فَإِنَّهُ فِیهِ مَأْجُور؛

کامل الزیارات، ص۱۰۰

پدرم رحمه اللَّه علیه از سعد بن عبد اللَّه، از حضرت ابى عبد اللَّه علیه السّلام، وى گفت: از حضرت امام صادق علیه السّلام شنیدم که مى‏فرمودند: براى بنده جزع نمودن و گریستن در تمام امور مکروه و ناپسند است مگر گریستن و جزع کردن بر حسین بن علىّ علیهما السّلام زیرا شخص در این گریستن مأمور و مثاب مى‏باشد.

کامل الزیارات-ترجمه ذهنى تهرانى، ص: ۳۲۴- ۳۲۳

  1. حَدَّثَنِی أَبِی رَحِمَهُ اللَّهُ عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ الْحَسَنِ بْنِ أَبَانٍ عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ سَعِیدٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْمُغِیرَهِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ الْأَصَمِّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ بُکَیْرٍ الْأَرَّجَانِیِّ وَ حَدَّثَنِی أَبِی رَحِمَهُ اللَّهُ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَیْنِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ زُرَارَهَ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ الْأَصَمِّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ بُکَیْرٍ قَالَ حَجَجْتُ مَعَ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع فِی حَدِیثٍ طَوِیلٍ فَقُلْتُ یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ لَوْ نُبِشَ قَبْرُ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ ع هَلْ کَانَ یُصَابُ فِی قَبْرِهِ شَیْ‏ءٌ فَقَالَ یَا ابْنَ بُکَیْرٍ مَا أَعْظَمَ مَسَائِلَکَ إِنَّ الْحُسَیْنَ ع مَعَ أَبِیهِ وَ أُمِّهِ وَ أَخِیهِ فِی مَنْزِلِ رَسُولِ اللَّهِ ص وَ مَعَهُ یُرْزَقُونَ وَ یُحْبَرُونَ وَ إِنَّهُ لَعَنْ یَمِینِ الْعَرْشِ مُتَعَلِّقٌ بِهِ یَقُولُ- یَا رَبِّ أَنْجِزْ لِی مَا وَعَدْتَنِی وَ إِنَّهُ لَیَنْظُرُ إِلَى زُوَّارِهِ وَ إِنَّهُ أَعْرَفُ بِهِمْ وَ بِأَسْمَائِهِمْ وَ أَسْمَاءِ آبَائِهِمْ وَ مَا فِی رِحَالِهِمْ مِنْ أَحَدِهِمْ بِوُلْدِهِ وَ إِنَّهُ لَیَنْظُرُ إِلَى مَنْ یَبْکِیهِ فَیَسْتَغْفِرُ لَهُ وَ یَسْأَلُ أَبَاهُ الِاسْتِغْفَارَ لَهُ وَ یَقُولُ أَیُّهَا الْبَاکِی لَوْ عَلِمْتَ مَا أَعَدَّ اللَّهُ لَکَ لَفَرِحْتَ أَکْثَرَ مِمَّا حَزِنْتَ وَ إِنَّهُ لَیَسْتَغْفِرُ لَهُ مِنْ کُلِّ ذَنْبٍ وَ خَطِیئَه

پدرم رحمه اللَّه علیه، از حسین بن حسن بن ابان، از حسین بن سعید، از عبد اللَّه بن مغیره، از عبد اللَّه بن عبد الرحمن اصم، از عبداللَّه بن بکیر ارجانى. و پدرم رحمه اللَّه علیه، از سعد بن عبد اللَّه، از محمّد بن الحسین، از محمّد بن عبد اللَّه زراره، از عبداللَّه بن عبد الرحمن اصم، از عبداللَّه بن بکیر نقل کرده که گفت: با حضرت ابى عبد اللَّه علیه السّلام حجّ به جا آوردم … حدیث طولانى است و در یکى از فقرات آن راوى مى‏گوید: محضر امام علیه السّلام عرض کردم: اى پسر رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم اگر قبر حضرت حسین ابن على علیهما السّلام را نبش کنند در قبر به چیزى برخورد و اصابت مى‏کنند یا نه؟ حضرت در جواب فرمودند: چه‌قدر سؤال بزرگى کردى، حضرت حسین علیه السّلام با پدر و مادر و برادر بزرگوارشان در منزل رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم بوده و جملگى با آن حضرت از روزى خدا بهره‏مند مى‏شوند و در خصوص آن جناب باید بگویم که حضرتش بر سمت راست عرش چنگ زده و به درگاه الهى عرض مى‏کند:

یا ربّ أنجز لی ما وعدتنى (آنچه را به من وعده دادى روانما). و آن حضرت به زوّار خود نگریسته و به آن‌ها و به اسماء ایشان و اسماء پدرانشان و آنچه در خورجین و بارشان مى‏باشد اعرف و آگاه‏تر از ایشان به فرزندشان مى‏باشد و نیز آن جناب به گریه‏کننده‏گانش نظر فرموده و براى آن‌ها طلب آمرزش نموده و از پدر بزرگوارش درخواست استغفار براى ایشان مى‏نماید و خطاب به کسانى که برایش گریه مى‏کنند کرده و مى‏فرماید: اى کسى که گریه مى‏کنى اگر بدانى چه خدا برایت آماده نموده مسلّما سرور و شادى تو بیشتر از حزن و اندوهت مى‏گردد و این حتمى است که حق‌تعالى تمام گناهان و لغزش‌هاى تو را بواسطه این اشگى که ریخته‏اى مى‏آمرزد.

کامل الزیارات-ترجمه ذهنى تهرانى، ص: ۳۳۵

telegram

همچنین ببینید

چهار هزار ملائکه بر قبر حسین(ع)

چهار هزار ملائکه بر قبر حسین(ع) عَنْ أَبَانِ بْنِ تَغْلِبَ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ...

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.