تولد
درچهارده فروردین ۱۳۱۴ شمسی (۱۳۵۴ قمری) در مشهد دیده به جهان گشود. پدرش عبدالوهاب، که از یزد به مشهد مهاجرت کرده بود، از معتمدین بازار مشهد بود.
تحصیلات
حکیمی در سال ۱۳۲۰ تحصیلاتش را آغاز کرد. در سال ۱۳۲۶در حوزه علمیه خراسان وارد تحصیلات حوزوی شد و تا بیست سال از عمر خود را در حوزه گذراند. در این مدت به تحصیل دروس مقدمات و سطح، خارج، فلسفه، ادبیات عرب، نجوم، تقویم و… پرداخت. از استادان وی میتوان محمد تقی ادیب نیشابوری، شیخ مجتبی قزوینی خراسانی، سید محمد هادی میلانی، احمد مدرس یزدی، اسماعیل نجومیان، حاج سید ابوالحسن حافظیان و حاجی خان مخیری را نام برد. حکیمی اجازه اجتهاد را از آقا بزرگ تهرانی در سال ۱۳۴۸ ش دریافت کرد.
فعالیت
محمدرضا حکیمی، متفکر، نویسنده و مجتهد ایرانی و اسلامی که از وی با عناوینی چون «علامه» و «فیلسوف عدالت» یاد میشود. وی از مجددان مکتب معارفی خراسان مشهور به مکتب تفکیکاست که معتقد به جدایی دین از فلسفه و عرفان است.
آثار
لکّه سرخی که بر پیشانیِ آثار حکیمی نقش بسته، بی شک امتداد خورشید سرخ کربلاست. خورشیدی که هرگز فرو نمیمیرد و آتشی که «لا تُبرَدُ ابداً». هرکس اندکی در کتابهای او غور کند و با اندیشههای نابش آشنا شود، حقایق دینی را بیهیچ ملاحظه و مصلحت درمییابد. اسلامی که او میشناساند، خالص و بیآلایش است
پیام و مرام عاشورا در صفحهصفحه آثار ایشان، پیداست امّا تحلیل استاد از این حماسه شگرف تاریخ را، در دو اثر زیر بیشتر میتوان یافت:
۱-قیام جاودانه
۲-عاشورا؛ مظلومیّتی مضاعف.
برخی از آثار ایشان:
- «الحیاه» در اقتصاد اسلامی با همکاری دو برادرش: محمد حکیمی و علی حکیمی (ترجمه بفارسی: احمد آرام)
- بعثت، غدیر، عاشورا، مهدی (عج)، پیام جاودانه ، عقل سرخ، فریاد روزها، قصدو عدم وقوع (نامهها)
- قیام جاودانه، نان و کتاب، یکصد و پنجاه سال تلاش خونین، عاشورا مظلومیتی مضاعف، • از زندگی تا ابدیت
- ای آفتاب، عاشورا عدالت، عاشورا غزه، عاشورا مظلومیتی مضاعف (قطع خشتی)