از امام صادق(ع) است در روایتی طولانی که در آن درباره حال امام حسین(ع) مطالبی را ذکر میکند و میفرماید: امام حسین(ع) به افرادى که برایش گریه میکنند نظر مرحمت دارد و براى آنان طلب مغفرت مینماید و از پدرش تقاضا میکند براى ایشان طلب آمرزش کند. امام حسین(ع) به گریه کننده خود میگوید: اگر میدانستى خدا چه ثوابهائى براى تو آماده کرده فرح و خوشحالى تو از این غم و اندوه تو بیشتر میشد. امام حسین(ع) براى کلیه گناه و خطاهاى وى استغفار خواهد کرد.
عَنْ أَبِی عَبْدِاللَّهِ(ع) فِی حَدِیثٍ طَوِیلٍ یَذْکُرُ فِیهِ حَالَ الْحُسَیْنِ(ع) قَالَ وَ إِنَّهُ لَیَنْظُرُ إِلَى مَنْ یَبْکِیهِ فَیَسْتَغْفِرُ لَهُ وَ یَسْأَلُ أَبَاهُ الِاسْتِغْفَارَ لَهُ وَ یَقُولُ أَیُّهَا الْبَاکِی لَوْ عَلِمْتَ مَا أَعَدَّ اللَّهُ لَکَ لَفَرِحْتَ أَکْثَرَ مِمَّا حَزِنْتَ وَ إِنَّهُ لَیَسْتَغْفِرُ لَهُ مِنْ کُلِّ ذَنْبٍ وَ خَطِیئَهٍ
وسائل الشیعه ج : ۱۴ ص : ۵۰۸