وب سایت موسسه فرهنگی هنری فرهنگ عاشورا – دزفول عاشورا و امام حسین
نوشته های مرتبط
در منابع تاریخی آمده است که وقتی رباب بعد از پایان دوران اسارت به مدینه بازگشت، تعداد زیادی از اشراف قریش به خواستگاری او آمدند ولی او نپذیرفت و گفت: من هرگز بعد از رسول خدا(ص) پدر شوهر دیگری انتخاب نمیکنم. اشعار زیر که منسوب به امام حسین(ع) است، نشان دهنده منزلت و جایگاه حضرت رباب نزد آن حضرت است:
لَعَمْرُکَ اِنَّنی لُأحِبُ داراً تکُونُ بها السُّکَینَهُ و الرَّبابُ
اُحِبُهُما وَ أبْذُلُ کُلَّ مالیِ وَ لَیسَ لِعاتِبِ عندی عِتابُ
به جانت سوگند، خانهای را دوست دارم که سکینه و رباب در آن باشد. آن دو را دوست دارم و هر چه دارم نثار آنان میکنم و برای عیب جویی در نزد من سرزنش نیست. هنگامی که یزید سر سیدالشهداء(ع) را درون طشتی در برابر خود گذاشته بود، حضرت رباب سر مطهر آن حضرت را در آغوش گرفت و بوسید و نالههای جانگداز سرداد و باچشمانی اشکبار فرمود: وای حسین من، هرگز فراموشت نمیکنم، چگونه نیزههای آن دشمنان بر بدن تو نشست و اکنون در کربلا تنها افتادهای. خداوند سرزمین کربلا را سیراب نکند. حضرت سکینه(س) و حضرت علی اصغر طفل شیرخواری که در روز عاشورا در دستان پدرش امام حسین(ع) به شهادت رسید فرزندان امام(ع) از حضرت رباب می باشند. بسیاری از نویسندگان تاریخ و احادیث متذکرند که حضرت رباب با گرفتن اجازه از امام سجاد(ع) پس از جریان اربعین در کربلا ماند و به عزاداری پرداخت. او پس از شهادت امام و مشاهدهی پیکر پاک و مطهرش در زیر آفتاب سوزان هیچگاه از زیر آفتاب به سایه نیامد و آنقدر در سوگ امام حسین(ع) اشک ریخت که پس از یک سال تحمل حزن و اندوه به مدینه بازگشت و در سال ۶۲ هجری قمری از شدت ناراحتی و اندوه به رحمت الهی پیوست.
منابع: زنان عاشورا، سید احمد رضا حسینی روایت کربلا، یدالله بهتاش
سلام اگر خبری از روز دقیق شهادت حضرت ریاب (سلام الله علیها) دارید به من هم اطلاع دهید البته با ذکر منبع
یاعلی