خانه / شعر های عاشورایی (صفحه 4)

شعر های عاشورایی

نماز آخر(از زبان سعیدبن عبدالله حنفی)

پیکرم چشم انتظار تیزی شمشیرهاست در رکابت جان سپردن افتخار شیرهاست بر زبان عشق بوده در شب قدر این سخن: پیش چشم یار مردن بهترین تقدیرهاست پیش از این تیر نگاهت برده جان را از تنم پس چه باک از اینکه حالا قبله گاه تیرهاست من سپر بودم برای لحظه ی معراج تو این نماز آخر من در خور تکبیرهاست ...

ادامه نوشته »

برای علی اصغر..

تیر نگذاشت که یک جمله به آخر برسد هیچ کس حدس نمی‌زد که چنین سر برسد پدرش چیز زیادی که نمی‌خواست، فرات یک دو قطره ضرری داشت به اصغر برسد؟ با دو انگشت هم این حنجره می‌شد پاره چه نیازی به سه شعبه که تا پر برسد خوب شد عرش همه نور گلو را برداشت حیف خون نیست بر این ...

ادامه نوشته »

منبر نشین نیزه

بر روی شــن، جز ردپای ســـرخ خــنـجر نیست جز نـــغمه‌هایی مانده از آوای پــــرپـــــر نیست آن ســــو: نگـــــاه مادری بـــی‌تاب فــــــرزندی این سو: یتیمی خفته با دستی که دیگر نیست منبر نشین نیزه است آیا که می‌خواند… آیا ظهوری تازه از وحی پیمبر نیست؟! باد، عاشقانه، مو به مو سر را نوازش کرد آیا نسیم شعله‌های آه خواهر نیست؟! «ای ...

ادامه نوشته »

امشب کسی سراغ تو را نمی‌گیرد…

امشب کسی سراغ تو را نمی‌گیرد جز آن مرد بیمار جزامی‌ که تمام شب را به انتظار تیمارنشسته است؛ امشب کسی سراغ تو را نمی‌گیرد جز آن کودک  یتیم  که  شب را پشت در، به صبح رسانده است؛ کسی ‌سراغ تو را نمی‌گیرد جز آن بیوه‌زن که دوباره یتیمانش بی‌پدر شده‌اند؛ هیچ‌کس سراغ تو را نمی‌گیرد جز آن چاه که ...

ادامه نوشته »

این رایحه ی خوش همه از بوی حسن بود

آن شب همه جا صحبت ابروی حسن بود از خال لب و پیچش هر موی حسن بود همزاد پیمبر به جهان آمده گویا سیمای نبی آینه ی روی حسن بود در خانه ی مولا شعف و شور به پا شد جبریل نشسته به پهلوی حسن بود بر ماذنه ها صوت اذان گشت مکرر در عرش، صداها همه هو هوی حسن ...

ادامه نوشته »

چشمه‌های بی پایان

گریه کن تا غمت سبک بشود! گریه کن خیمه های ویران را! می دَوانی کدام سوی زمین،چشم های هنوز حیران را؟ خاک ها را که خون به دل کردند، آب را تا همیشه گِل کردند آتش کینه هایشان سوزاند، تکه های دل بیابان را آب، در آرزوی لب هایت،”و اِذا البحرُ سُجّرت” می خواند آب ،حس کرده بود روی سرش ...

ادامه نوشته »

و خوش به حال هر کسی که آن زمان باشد..

آن روز هرچند آخرین روز جهان باشد باید شروع فصل خوب داستان باشد روزی که پیدا می شود خورشید پشت ابر باید که بارانی ترین روز جهان باشد مردی که ده قرن است با عشق و عطش زنده ست باید نه خیلی پیر نه خیلی جوان باشد با خود تصور می کنم گاهی نگاهش را چشمی که بی اندازه باید ...

ادامه نوشته »

گلویــــت را…

برای آن که رویــــــــــت را ببوسند لب آلاله بویــــــــــــــت را ببوسنـد ملایک مادران، صف می نشینند گلویــــت را، گلویــــت را ببوسند فضل الله قاسمی

ادامه نوشته »

حسین…

زندگی چیز دیگری شده است، تا به نامت رسیده ایم حسین عشق سوغاتِ کربلاست اگر، مزه اش را چشیده ایم حسین هر دلی را به دلبری دادند، هر سری را به سَروری دادند ما که هر وقت گفته ایم خدا، از خدایت شنیده ایم: حسین از خدایت شنیده ایم که گفت: نقش ها ما کشیده ایم امّا اَحسنُ الخالِقین از ...

ادامه نوشته »

یا ایها المزمل

باید چهل شبانه بر انگور سر شود تا «می» به هر پیاله بریزد، سحر شود امشب اگر که بگذرد انگور در بغل، فردا، شراب، ساعت نُه، بارور شود از این خروش و همهمه من حدس می زنم نوزاد این قدح که بیفتد، پسر شود آنگاه شب به شب که بپیچد به خویشتن اندوهناک، راهی کوه و کمر شود «یا ایها ...

ادامه نوشته »