دوبیتی

گــرفــتــه خــون دل، راه نــگــاهــم شــده رنـــگ شفــق آه نــگــاهـــم به‌جز چشم دل زینب کسی نیست در ایــن عــالـــم دل آگـــاه نــگـاهم  احد ده بزرگی 

عطــش روییــد از کنـج دهانش ستــاره می‌چکیـد از دیدگانش ولی چون تیر بر حلقش اثر کرد تبسّــم زنـده شـد روی لبانش  سید عباس صدرالدینی

تــــو را از جـــوهــر غـــم آفــریــدنـــد مــــرا از ابــــر نــــم نـــم آفــریــدنـــد برای گریه در سوگ حسین(ع) است اگـــــر مـــــاه مـــحــــرّم آفــریــدنـــد  علیرضا قزوه

نــگـاه آخرینش سوخت ما را میان شعله ها افروخت ما را چـگونه مردن و رسم شهادت به سبک لـاله‌ها آموخت ما را  امیر علی مصدق

گهی در تاب و تب گاهی به خواب است گهی غوغای چنگ و گه رباب است کمان بردار ای تیر سه شعبه گلوی خشک اصغر در شتاب است سید عباس صدرالدینی

لبـــش را از عطـش سیراب کردند چو مرغی در قفس بی تاب کردند بــه روی دســـت بــابــای غریبش ز تیــر حرمــلـــه در خــواب کـردند سید عباس صدرالدینی

دلـی دارد عــطـش‌نوش شهادت به جانش می‌زند جوش شهادت فـتــاد از اســـب بــا دسـتان پرپر کـه تــا گردد، هم‌آغوش شهادت رضا اسماعیلی

خــداونــدا بــه خــون پـــاک اصغر به اشک چشم حلق چـاک اصغر بجــوشــان در دلـــم خون خدا را بـه لـعـل خشک و آتشناک اصغر احد ده بزرگی

غــریبــه! آی جـــانم را ندیدی؟ مــه هفـت آسـمانم را ندیدی؟ عطش آتش زده بر جان طفلان عمــوی مهـــربــانـم را ندیدی؟ عبدالرحیم سعیدی‌راد

عطش از چشم اصغر خواب را برد ز جــســم نــازنــینـش تــاب را برد ولــی فــواره‌ی خـــون گــلــویــش بـــه مـــیــدان آبـــروی آب را بـــرد احد ده‌بزرگی