خانه / شعر های عاشورایی / غزل / آتش هجران (ژولیده نیشابوری)

آتش هجران (ژولیده نیشابوری)

کسی که شام غریبان ما سحر می کرد
درون حجره غریبانه ناله سر می کرد
چنان به ناله به فرق ستمگران کوبید
که ناله اش به دل سنگ هم اثر می کرد
ز شر فتنه گران در امان نشد آنی
به جرم آن که طرفداری از بشر می کرد
چنان به زهر ستم مغز استخوانش سوخت
که لاله از غم او ناله از جگر می کرد
چو شخص مارگزیده به خود می پیچید                                
که روز را ز شب تیره، تیره تر می کرد
ز ظلم معتمد پست، زاده ی زهرا                                              
ز خالقش طلب دیدن پسر می کرد
پسر نهاد دامنش را به دامن و چون شمع                            
ز سوز آتش هجران، پدر پدر می کرد
بنال هم چو نی از دل که در دم آخر                                   
به یاد مادر خود یاد میخ در می کرد
حدیث صورت وسیلی به زیر لب می خواند                       
چنانچه شاعر ژولیده دیده تر می کرد
 
شاعر: ژولیده نیشابوری
telegram

همچنین ببینید

واج نیزه ها

بعد از هجوم خنجر و تاراج نیزه ها آرام رفته بود به معراج نیزه ها ...