احادیث

و لا تَعْدِل بتقوى اللهِ شیئاً وَ دَعْ عنکَ الضّلالَهَ و التّراقى گمراهى و سستى را رها کن و تقواى الهى را با هیچ عوض معاوضه و معامله مکن! (محمد محمدی ری شهری، حکمت نامه‌ی امام حسین، ج۲، ص۴۰۱)

امیر مؤمنان على(ع) از امام حسین در دوران کودکى پرسید: فرزند عزیزم معناى بردبارى چیست؟ امام حسین(ع) پاسخ گفت: کظْمُ الغیظِ و مَلکُ النَفس فرو خوردن خشم و پیروزى بر نفس(خویشتن دارى) (محمد محمدی ری شهری، حکمت نامه‌ی امام حسین، ج۲، ص۳۳)

وَ اَصْلُ الحَزْمِ اَنْ تُصحى و تُمسى وَ رَبُّکَ عنکَ فى‌الحالاتِ راضِ اصل دوراندیشى آن است که در همه‌ى لحظات شبانه روز پروردگارت از تو راضى باشد. منبع: حکمت نامه امام حسین(ع)، جلد۲ ترجمه محمدى رى شهرى، ص ۴۰۷

حَدِّثوا الناسَ بما یعرفونَ و لا تُحدِّثوهُم بما ینکرونَ فیُکَذِّبونَ اللهَ و رسولَهُ حدیثى را به مردم بگویید که درک کنند(باور کنند) و حدیثى را نگویید که انکار نمایند و خدا و پیامبرش را تکذیب کنند.(به ظرفیت مخاطب‌ها توجه کنید) (محمد محمدی ری شهری، حکمت نامه‌ی امام حسین، ج۲، ص۱۴۳)

البُکاءُ مِنْ خَشْیَهِ الله نَجاهٌ مِنَ النّار گریه از ترس خدا، مایه‌ى رهایى از آتش دوزخ است. (محمد محمدی ری شهری، حکمت نامه‌ی امام حسین، ج۲، ص۵۵)

مَنْ اَکَلَ اِحدی' و عشرینَ زبیبهً حَمراءَ على الرّیق لَمْ یَجِدْ فى جَسَدِه شیئاً یَکْرَهُهُس هر کس صبح ناشتا بیست و یک کشمش سرخ بخورد هیچ ناخوشى‌اى در بدنش نمى‌یابد. ( در جاى دیگر گفته است: جز به بیماری مرگ، بیمار نمى‌شود). منبع: حکمت نامه امام حسین(ع)، جلد۲ ترجمه محمدى رى شهرى، ص ۱۹۳

وَ اَصْلُ الحَزْمِ اَنْ تُصحى و تُمسی وَ رَبُّکَ عنکَ فى‌الحالاتِ راضِ اصل دوراندیشى آن است که در همه‌ى لحظات شبانه روز پروردگارت از تو راضى باشد. (محمد محمدی ری شهری، حکمت نامه‌ی امام حسین، ج۲، ص۴۰۷)

از امام صادق(ع) سؤال شد: یابن رسول‌الله مگر همه اهل بیت(ع) کشتی نجات نیستند، چرا می‌گویند: «ان‌الحسین مصباح الهدی و سفینه النجاه» حسین(ع) چراغ هدایت و کشتی نجات است. امام صادق(ع) فرمودند: «کلنا سفن النجاه ولکن سفینه جدی الحسین أوسع وفی لجج البحار أسرع» همه ما اهل بیت کشتی‌های نجاتیم، ولی کشتی جدم حسین علیه السلام وسیع‌تر و در عبور ...

امام حسین(ع) از پدرش على(ع)نقل مى‌کند که: کَمْ مِنْ غافلٍ یَنْسِجُ ثَوْباً لیلبِسَهُ و اِنَّما هُوَ کَفَنُهُ و یبنى بیتا لیسکُنَهُ وَ انّما هُوَ موضِعٌ قَبْره چه بسیار غفلت زده که پارچه‌اى مى‌بافد و کفنش مى‌شود و خانه‌اى براى سکونت مى‌سازد و قبرش مى‌گردد. منبع: حکمت نامه امام حسین(ع)، جلد۲، ص ۱۹۱ ترجمه محمدى رى شهرى،

کانَ رسولُ اللهِ یَرْفَعُ یَدَیْهِ اذا ابتَهَلَ وَ دَعا کما یستطعِمُ المِسکینُ پیامبر خدا به گاه درخواست و دعا، دستانش را بالا مى‌برد آن گونه که بینوا(به التماس) غذا مى‌طلبد. منبع: حکمت نامه امام حسین(ع)، جلد۲ ترجمه محمدى رى شهرى