خانه / احادیث / مدرسه حسینی (صفحه 6)

مدرسه حسینی

سزاوارترین مردم به انفاق

لاختصاص عن حسن بن علیّ الجلال عن جدّه عن الحسین بن علی(ع): سَمِعتُ رسول الله یقول: اِبدِأ بِمَن تعولُ: اُمَّکَ وأباکَ واُخَتکَ و أخاکَ، ثُمَّ أدناکَ فَأَدناکَ…. « با عائله‌ات آغاز کن: مادر، پدر، خواهر و برادرت. پس [هر که] نزدیک‌تر و نزدیک‌تر [است]». (محمد محمدی ری شهری، حکمت نامه‌ی امام حسین، ج۲، ص۲۵)

ادامه نوشته »

دوری از گناه

رُوِیَ أنَّ الحسین بن علی (ع) جاءَهُ رَجُلٌ و قالَ: أناَ رَجُلٌ عاصٍ و لاأصبِرُ عَنِ المعصیِهِ، فَعِظنی بِمَوعِظَهٍ. فقال(ع): اِفعَل خَمسَهَ أشیاءَو أذنِب ماشِئتَ، فَأَوَّلُ ذلک: لاتَأکُل رِزقَ‌اللهِ و أذنِب ماشِئتَ، والثّانی: اُخرُج مِن وِلایَهِ الله و أذنِب ماشِئتَ، والثّالِثُ: اُطلُب مَوضِعاً لایَراکَ الله و أذنِب ما شِئتَ، والرّابعُ: إذا جاءَ مَلَکُ المَوتِ لِیَقبِضَ روحَکَ فادفَعهُ عَن نَفسِکَ و ...

ادامه نوشته »

توصیه های رسول خدا

عن الإمام الحسین: قال رسول الله(ص): أوصانی رَبّی بِسَبَعَهِ أشیاءَ: أوصانی بِالإ خلاصِ لَهُ فی السِّرِّ والعَلانِیَهِ، وأن أعفُوَ عَمَّن ظَلَمَنی، واُعطِیَ مَن حَرَمَنی، و اُوصِلَ مَن مَطَعَنی، و أن یَکونَ صَمتی تَفَکُّراً، و نظری عِبَراً. از امام حسین(ع): پیامبر خدا فرمود: «پروردگارم هفت چیز را به من سفارش کرد: برای او در نهان و آشکار، اخلاص ورزم؛ از کسی ...

ادامه نوشته »

تنها از خدا بخواهیم

إذا ما عَضَّکَ الدَّهرُ فلا تَجنحَ إلی خلقِ ولاتسأل سِوَی اللهِ تعالی قاسِمِ الرِّزقِ …. وقتی روزگار بر تو فشار آورد، به مردم روی نیاور و از غیر خداوند متعال قسمت کننده‌ی روزی، درخواست مکن. (محمد محمدی ری شهری، حکمت نامه‌ی امام حسین، ج۲)

ادامه نوشته »

توبه پیش از مرگ!

و بادِر بالإ نابَهِ قبلً مَوتٍ علی ما فیکَ مِن عِظَمِ الجُناحِ … پیش از آن‌که مرگ، تو را دریابد به توبه کردن از گناهان بزرگ و سنگینت بشتاب. (محمد محمدی ری شهری، حکمت نامه‌ی امام حسین، ج۲، ص۳۳۹)

ادامه نوشته »

کوچ ناگزیر

و قاطنها سریع الظعن عنها و ان کان الحریص علی الثواء ….. مقیم کوی دنیا ناگزیر است که زود از آن کوچ کند، اگر چه بر ماندن حریص باشد. منبع: حکمت‌نامه‌ی امام حسین(ع): ج۲، ص ۳۹۵

ادامه نوشته »

برادر

الاخُ الّذیُ هُوَ لک فَهُوَ الاخُ الّذی قد خَرَجَ بنفسِه عَنْ حالِ الطّمع الی حال الرّغبهِ . برادری که برای توست همان است که خویشتن را از بند طمع رهانده و به تو رغبت دارد. حکمت‌نامه‌ی امام‌حسین(ع)، ج۲، ص ۱۲۵

ادامه نوشته »