رباعی

می آیم با شمیم زخم لاله به دستم خون اوراق سه ساله چهل بار از کتابی سرخ خواندم مصیبت نامه ی یاس سه ساله محمد حسین انصاری نژاد

با شیون و اشک و ناله بر می گردند رفتند، چو یاس و لاله بر می گردند در قافله جای آفتابی خالی ست افسوس که بی سه ساله بر می گردند یوسف رحیمی

از  مردم شهر، کینه باقی مانده از اهل حرم سکینه باقی مانده زینب تو به دل نگیر در کوفه فقط یک خاطره از مدینه باقی مانده مرتضی پارسا

خاریم ولی وصل گل یاس شدیم سنگیم ولی تکه ی الماس شدیم گفتیم دو عالم همگـی بشناسند از روز ازل غلام عباس شدیم محمد بکائی

یک دسته گل یاس در آن جا رویید سرچشمه ی احساس در آن جا رویید وقتی که عمود خیمه بر خاک افتاد هفتاد و دو عباس در آنجا رویید عبدالرحیم سعیدی راد

از قهر تو، شاهین قدر پر ریزد وز هیبت تو، شیر فضا بگریزد ماند به تو کوه، اگر به رفتار آید دریا به تو می ماند، اگر برخیزد محمد علی مجاهدی

آشفته و بی قرار و زخمی، دل او آخر غم عشق می شود قاتل او از جزر و مد فرات می شد فهمید یک ماه، هبوط کرده بر ساحل او  پدیده زارع

سقا سقا شکست بی آب، دلم دنیا دنیا گریست بی تاب، دلم شرمنده ی اهل بیت مولا شده بود مشکی شد و افتاد به گرداب، دلم محمد بهرامی اصل

کربلا مقتل نشد محراب شد جا نماز و قبله ی اصحاب شد چونکه کودک سن تکلیفش نبود پس قنوت حضرت ارباب شد مهدیه.ع

وقتی که همه به سنگ عادت کردند درپـــــیــــله‌ی عــــافیت اقامت کردند از صــــحـــنه‌ی کربلا مـــــلائک با سوز هــــفتــــاد و دو آیه را تـــــلاوت کردند علی حاجتیان فومنی