دوبیتی

مطاف اهل دل ، خاک حسین ا ست فلک در عرش، غمناک حسین ا ست شنیدم هاتفی در گوش جـان گفــت: شفا در تربت پاک حسین(ع) اســت احد مشجری

نمــی‌دانم چرا اکبـــر نیــامــد چــراغ خـــانـــه‌ی مـادر نیامد نمی دانم چرا بانگ عطش از گلـــوی نــازک اصـــغـــر نیامد کریم رجب زاده

چه رازی داشت آخر سجده‌هایت چه کــردی در صحیــفه با دعایت که می آید خیالم هر شب و روز به پــابــوس شهیــد کــربلــــایت عبدالحسین رحمتی

طنین خطبه اش در شهر پیچید علی را بار دیگر کوفه می دید در آن تاریک زار سرد و بی روح هزاران چشمه خورشید جوشید غلامرضا کاج

ســتاره آب می شد در شب تو فلــک بی تاب می شد با تب تو کلــامـــت نــاب‌تر از هفــــت دریا عطش سیراب می شد از لب تو محمد رضا مهدی زاده

دریغا یاس را یاری نکردی گل احساس را یاری نکردی زمین کربلا با من بگو آه چرا عباس را یاری نکردی؟ ابراهیم درویشی

بیا شوق مرا ضرب المثل کن تمام ظرف هایم را عسل کن برای آن که از دستت نریزم مرا آهسته آهسته بغل کن شاعر: مهدی سروری

دلم ای کاش امشب پر بگیرد دوباره عاشقی از سر بگیرد رود در کربلای عشق و آن جا سراغی از علی اکبر بگیرد شاعر: علی مطهری

چو آن روز، روز سیاهی نبود که فرصت به قدر نگاهی نبود گلوی تو در کربلا درس گفت ز گهواره تا گور راهی نبود شاعر: علی محمد مؤدب  

و چشمت شرمگین شد ماه و خورشید حضوری آتشین شد ماه و خورشید حسین آمد به بالین برادر به یکدیگر قرین شد ماه و خورشید شاعر: سید حسن محمودی ثابت